سلام به وبلاگ من خوش آمديد

هنوز از گريستن فارغ نشده بودم

مراصداکردند

لباسم را پوشيدم

به کوچه رفتم

کسي درکوچه نبود

به خانه امدم

کسي درخانه نبود

((پس ديگر تنهايي ابدي بود))

روي سکوي قطاري که پرازرفتن بود   

آخرين ثانيه هاي که تواينجا بودي

 من غم انگيزترين مرد جهان بودم وتو

 چمدون بسته ترين دختر دنيا بودي

کيوان کشمشان